Zebry nazywano Końmi w piżamach; te dzikie konie afrykańskie pokryte są czarnymi i białymi pasami, które na żadnym zwierzęciu nie mają takiego samego układu. Stado zebr nizinnych składa się z wielu rodzin. Ich dorośli członkowie pozostają razem przez swoje całe życie. Rodzina porusza się w ściśle określonym porządku. Prowadzi ją najważniejsza klacz, najstarsza rangą, za nią podążają jej źrebięta i nastąpienia w hierarchii klacz, i tak dalej, i tak dalej. W dużej rodzinie może być do sześciu klaczy. Z tyłu podąża ogier, ojciec wszystkich źrebiąt. Członkowie rodziny opiekują się sobą nawzajem. Jeśli któreś zwierze jest chore lub ranne, cała reszta będzie je ochraniać, idąc wolno i nie dając mu pozostać. Ogier czuwa nad rodziną, odpędza napastników, wrogów takich jak lwy, a czasami ginie ratując klacze i źrebięta. Kiedy rodzi się źrebie, ogier znajduje się w pobliżu, chroniąc matkę i młode. Już po godzinie małe źrebiątko jest w stanie same się poruszać. Młoda samica w wieku około dwóch lat opuszcza stado, jeśli znajdzie zalotnika.
